En dan ineens valt het kwartje. “Weet je nog waarom je ondernemer was geworden, Katrien?”, vraag ik mijzelf deze week af. Nou, onder andere om niet geleefd te worden door de agenda van mijn baas. En naar buiten te kunnen gaan als de zon schijnt. En goed te kunnen luisteren naar mijn lijf als het daarom vraagt.
De afgelopen maanden waren intensief. Veel gezinnen die over de kop gingen. Vaak onderhandelen met wijkteams om de ingezette hulp voort te mogen zetten. Een nieuwe website bouwen, iets wat bijna lijkt op het schrijven van een boek. Online trainingen geven. Super leuk maar vergt een andere inspanning dan ik gewend was. Mezelf verhouden – net als ieder ander – tot een wonderlijke samenleving met nieuwe regels en wetten die mij soms zorgen baren. En me soms ook kwaad maken. Herstellen van Covid19 hetgeen tergend traag gaat en op dit moment zo haar terugval weer kent.
Deze week heeft mijn baas gezegd: “Van mij mag je een tandje lager, Katrien”. Ik kan het steeds beter uithouden met haar ?. En dus geniet ik van de zachte zonnestralen. Stel ik uit wat ik kan uitstellen. En maak ik fijne ommetjes met lieve collega’s, vrienden en familie.
Ik ben ondernemer. En voor alles is een juiste tijd!
Wat doe jij als het even niet gaat?
Leave a Reply