Ze snelt gauw naar me toe en fluistert: “Mevrouw, uw kinderen boffen echt met u….”. Een meisje van 14. Woorden uit 2011 die ik nooit meer vergeet. Plaats delict? De gymzaal van het IJburg College. Aan het einde van een hele lange dag vol emoties.
Ik was uitgenodigd om deel te nemen als pubercoach aan een dag voor jongeren. Leek me wel leuk. Het enige wat bekend was, was de locatie. En het tijdstip. Heel vroeg! Verder was alles strikt geheim. Bij binnenkomst schalt de Amerikaanse opzwepende muziek kneiterhard door enorme boxen. Warme ontvangst in een erehaag van mensen die allemaal staan te joelen. Ik ben op slag wakker. Wat is dit in vredesnaam??
Al snel wordt me duidelijk dat er camera’s zijn. De twijfel slaat toe. Het voelt alsof ik erin geluisd ben. Een zaal vol met 13-14-15-jarigen. En heel wat volwassenen. Wat gaat er met die beelden gebeuren? Voor ik goed en wel een bakje koffie heb weten te bemachtigen, sluiten de deuren. Geen weg meer terug. Ik ben erbij.
Ik blijk mee te doen aan de aller-, allereerste aflevering van OverdeStreep, van documentairemaakster Jessica Villerius. Het was een dag om nooit meer te vergeten. De kinderen raken me enorm. “Mevrouw, u bent wel 40x keer naar de overkant gelopen. Hoe kan het dan dat u nog zo leuk bent?”, vraagt een van de pubers na het hoogtepunt van de dag. “Grote familie”, schamper ik, “daar gebeurt altijd wel wat”. En vertel over veerkracht, waar sommigen van hen dan al niet meer in geloven.
Aan het einde van een lange dag krijg ik mijn armen nauwelijks meer omhoog. Kapot moe en dankbaar voor alle kinderen die ik mocht troosten. Zoveel emoties die vrij komen bij de vraag: “If you really knew me…”. Met een flap vol hartverwarmende woorden op mijn rug keer ik huiswaarts. Met in mijn achterhoofd die ene schrijnende opmerking: “Mevrouw, uw kinderen boffen echt met u….”.
Leave a Reply