Vorige week. Mail van een ambassadeur. Mag ik als ambassadeur een OpvoedPartyOuderavond organiseren? Tuurlijk mag dat. Volgens het gedachtegoed van de OpvoedParty altijd. Ik bel haar op. Het thema van de avond: angst bij kinderen. Prima idee.
“Hoe ziet de opzet van je avond eruit?”, vraag ik nieuwsgierig. Vol enthousiasme steekt ze van wal: “Ik heb net een module over angst gevolgd. Er is zoveel te vertellen over angst, zo’n interessant onderwerp. Mooie PowerPoint gemaakt. Nou, en dan wilde ik ouders aan het eind met elkaar in gesprek laten gaan over de gegeven informatie”.
“Mooi toch?”, hoor ik je denken. Zeker mooi. Maar noem het dan geen OpvoedPartyAvond. Dit valt voor mij in de categorie workshop, interactieve lezing, inspiratieavond, voordracht of iets vergelijkbaars. Een regisseur van de avond “preekt” over een onderwerp, met als doel kennisoverdracht. Er is een zender en een zaal vol ontvangers. En een beetje interactie.
Hiermee gaat de ambassadeur voorbij aan de eigenWIJSheid van ouders, die echt centraal staat tijdens een OpvoedParty. Prima om een korte (en dan bedoel ik een ultra-korte) inleiding te houden over een thema. Dan heeft iedereen dezelfde informatie en kennen we de kaders van het gesprek. Maar laat ouders vervolgens zelf spreken. Ga er vanuit dat iedere ouder ervaring heeft met angsten. Van henzelf of van hun kinderen. Laat hen daarover in gesprek gaan. Maak desnoods een paar extra situatieschetsen/ stellingen over angst als je niet voldoende kaartjes kan vinden in het bestaande materiaal.
Tot slot kun je nieuwe inzichten uit de subgroepen ophalen, die je vervolgens weer deelt met de rest van de groep. Zo blijven we vermenigvuldigen door te delen. En trekken we eindelijk weer volle zalen tijdens ouderavonden. De tijd van het praatje&plaatje ligt definitief achter ons. Omdat het anders kan. Zonder te betuttelen over hoe het moet, maar vooral over hoe je het doet. En daar kan een ander weer van leren!
Meer weten? Neem gerust contact op, we helpen je graag op weg.
Leave a Reply