Zo’n dag die je niet snel meer vergeet. “Katrien, geen paniek. Ik zit bij de huisartsenpost omdat ik het topje van mijn vinger eraf heb gesneden. Als de hele vinger eraf moet kom ik niet maar anders zie je me rond half 11 vershinen”. Aldus topactrice Majanka Fröhlich op mijn voicemail bij aankomst bij de NSPOH (Netherlands School of Public & Occupational Health).
Oké. Ehm. Even schakelen.
En dan de zaal. 18 deelnemers. Hoe gaan we dit doen op 1.5 m? De achterste deelnemer van de open cirkel zit al snel zo’n 20 meter van mij vandaan. Hoe kan ik verbinden en vertrouwen winnen?
Adem in. Adem uit. Geen paniek. Je beschikbaarheid is alles en er voor de deelnemers zijn, Katrien. Met of zonder acteur. Pippi AAN. Programma omgooien en gaan!
Ik krijg regelmatig mooie terugkoppelingen aan het einde van trainingen. Maar vandaag werd ik bedolven onder de mooie woorden. Zeg maar overspoeld. Tot tranen geroerd. Wat een prachtige groep jeugdartsen. Wat een lef, moed en openhartigheid hebben zij getoond. En wat ben ik blij met Majanka. Liever met vingertopje natuurlijk maar nu was ze ook fenomenaal.
Leave a Reply