In trainingen krijg ik vaak de vraag waar de naam Lunamare vandaan komt. Het is een naam met een verhaal. Met vandaag, uitgerekend vandaag, 9 januari 2021, een wel heel bijzonder tintje.
Vrijdag 6 januari. Ik ben helemaal in een hieperdepiep hoera stemming. “Maandag ga ik naar de Kamer van Koophandel. Ik zoek alleen nog een bedrijfsnaam”, val ik met de deur in huis, nog voor onze vrienden hun jas kunnen ophangen. “Katrien Laane, training & coaching bekt niet lekker”, geef ik alvast een voorzet.
“Stel je voor: “Goedemorgen, Katrien Laane, training & coaching, met Anneke Peters, waarmee kan ik u van dienst zijn?”, dat is toch geen gehoor?”. Hihi, groot denken, klein beginnen was het motto. En is nog steeds het motto. “Ik wil een andere naam, maar welke?”
Dan verschijnt er een Italiaans sprookjesboek uit de tas van onze gasten. Een cadeautje voor onze kinderen, toen 11, 11 en 9 jaar oud. Ik sla het boek open en lees als eerste de naam Peccinore. Ik roep enthousiast: “Ja! Zo’n soort klank moet het worden. En misschien wel iets met de maan of zo. Een stevige naam met een verhaal”. We brainstormen wat verder en dan ineens roept Martin: Lunamare?
Yess. Ik weet het meteen. Dit is hem. Luna, de maan. Mare, de zee maar ook de vertelling, de mythe. Zo’n magisch moment, dat ik niet snel meer zal vergeten. In het begin moest ik zelf ook wennen aan deze nieuw geborene. Maar ik wist dat hij klopte. Gauw gekeken of de domeinnaam nog vrij was. Helaas, .nl was al vergeven aan een strandhotel. Maar .nu nog niet. Eigenlijk past die veel beter bij mij. Kost wat, maar dan heb je ook wat: Lunamare.nu.
Datzelfde jaar krijg ik met Moederdag dit tegeltje van mijn oudste dochter. Ik was ontroerd. Mijn kinderen hebben zo veel bijgedragen aan van alles en nog wat. Het logo komt uit een stukje van een kindertekening van mijn jongste dochter. De button voor ambassadeurs komt van de hand van mijn middelste dochter. Ik ben verder niet trots hoor 😉
En een paar jaar later, als de oudste op de middelbare school een paar lessen Latijn volgt komt ze thuis: “Mam, wist jij dat amare “houden van” betekent?”. Misschien is dat wel ten diepste waarom ik zo van deze naam houdt. Ik koester haar als een kostbaar geschenk, een avontuur waar ik zo van houd, een eindeloze leerweg van vallen en opstaan, maar vooral ook tomeloos veel levenslessen.
Het is 9 januari 2006 als ik mij inschrijf bij de KvK. En wie een beetje kan tellen, weet dat dat precies 15 jaar geleden is. Vandaag vier ik in stilte een feestje. En denk aan al mijn dierbaren en collega’s die hier aan bijgedragen hebben. En mij de moed, het vertrouwen en de liefde hebben gegeven die ik nodig had. Mijn dochters niet in de laatste plaats.
Leave a Reply