Vergeleken bij mijn Vierdaagse-escapades is het nog niks. Maar vandaag was ik als een kind zo blij dat ik 13 km kon wandelen. Het lopen zelf is eigenlijk niet het probleem. Maar tot op heden moest ik het vaak bekopen met een fikse terugval. Lees: langdurig verblijf op de bank.
Vandaag lijkt dat – na 4 weken stabiel blijven – eindelijk verleden tijd. Ik zie uit naar weer echt wandelen. En dan bedoel ik 30 km of meer op een dag. Zover is het nog niet. Zwaardere fysieke inspanning, bikramyoga en hardlopen staan ook nog op de bucket-list. Maar iedere dag (sinds begin oktober) word ik weer een beetje sterker.
Hoe ik dat doe? Ik ben niet vaak ziek. Maar als ik iets heb, dan dan is het meestal wel meteen de hoofdprijs. Overgave en durven loslaten wat “moet”. Nix moeten. Ont-moet-en. Kiezen voor wat er echt toe doet. Een snufje geduld. En de rest laten voor wat het is.
Wat is jouw strategie in geval van tegenslag?
Leave a Reply